فهرست مطالب
آیا دیستمپر قابل درمان است؟ بیماری را بشناسید، علائم آن را درک کنید و همیشه مراقب سگ خود باشید. و به یاد داشته باشید: همیشه سگ خود را واکسینه کنید.
دیستمپر چیست؟
این یک بیماری است که عمدتاً توله سگ ها را درگیر می کند (قبل از 1 سال زندگی). این می تواند چندین اندام را تحت تاثیر قرار دهد، یعنی سیستمیک است و می تواند در سراسر بدن عمل کند. سگ‌های مسن‌تر نیز گاهی اوقات ممکن است به دیستمپر مبتلا شوند، معمولاً به این دلیل که واکسن‌های لازم را انجام نداده‌اند یا ایمنی پایینی دارند.
این بیماری در بین سگ‌ها بسیار مسری است، زیرا ناشی از ویروسی است که برای مدت طولانی زنده می‌ماند. محیط خشک و سرد و کمتر از یک ماه در مکانی گرم و مرطوب. این ویروس بسیار حساس به گرما، نور خورشید و مواد ضدعفونی کننده معمولی است و تقریباً همیشه منجر به مرگ توله سگ ها می شود، اما بزرگسالان نیز در صورت عدم واکسینه شدن می توانند آلوده شوند. این بیماری جنسی، نژاد یا زمان سال را انتخاب نمی کند.
انتقال دیستمپر
این بیماری از طریق حیواناتی که در اثر تماس مستقیم با سایر حیوانات از قبل آلوده آلوده شده اند یا از طریق مجاری تنفسی زمانی که آنها آلوده شده اند رخ می دهد. هوای آلوده را تنفس کنید.
برخی از حیوانات بیمار ممکن است بدون علامت باشند، یعنی علائمی از خود نشان نمی دهند، اما ویروس را از طریق ترشحات چشمی، بینی، دهانی یا از طریق مدفوع خود به سایر حیوانات اطراف خود منتقل می کنند. و منبع اصلی انتقال از طریق عطسه است، زیرا هنگام عطسه حیوان، قطرات آن را از بین می برد.آب از طریق بینی و این قطرات آلوده به ویروس هستند. این عمل عطسه می تواند سگ های سالمی را که در نزدیکی خود هستند آلوده کند یا حتی یک انسان می تواند ویروس را در لباس یا کفش خود حمل کند، بدون اینکه آلوده شود، به حیوان سالم مراجعه کند و در آنجا رسوب کند. بنابراین، سگ می تواند از طریق دستگاه تنفسی یا گوارشی، از طریق تماس مستقیم یا فومیت ها (مثلاً یک انسان) و حتی از طریق آب و غذای حاوی ترشحات حیوانات آلوده آلوده شود.
دیستمپر یک بیماری قابل انتقال است. توسط یک ویروس بسیار مسری، خانواده paramyxoviridae و جنس morbillivirus. این یک ویروس مقاوم است. مکان های خنک و خشک را ترجیح می دهد، اما در مکان های گرم و مرطوب می تواند تا یک ماه زنده بماند. این یک ویروس بسیار تهاجمی و فرصت‌طلب است که عمدتاً سگ‌هایی را که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (توله سگ‌ها، سالخوردگان یا ضعیف به دلیل بیماری یا استرس) مبتلا می‌شود.
بیش‌ترین مبتلایان توله‌های 3 تا 6 ماهه هستند. از زندگی این دوره مصادف است با از دست دادن آنتی بادی های مادری موجود در بدن توله سگ (به همین دلیل مهم است که آخرین دوز واکسن v10 (یا v11) در 4 ماهگی تزریق شود، نه 3 ماهگی). برخی از نژادها مانند سیبری هاسکی، تازی، وایمارنر، ساموید و مالاموت های آلاسکا بیشتر در معرض ابتلا به دیستمپر هستند. اما هیچ نژادی از سگ عاری از ابتلا به این ویروس، از جمله موش ها نیست.
واکسن
واکسنی که از دیستمپر جلوگیری می کند از v8 (v10, v11) است. سگ اولین دوز را در 2 ماهگی، دوز دوم را در 3 ماهگی و دوز سوم را در 4 ماهگی دریافت می کند. تنها پس از دوز سوم او از بیماری محافظت می شود. همه چیز در مورد واکسن و برنامه واکسیناسیون را اینجا ببینید.
دیستمپر می کشد
میزان مرگ و میر دیستمپر 85 درصد است، یعنی تنها 15 درصد موفق به زنده ماندن از بیماری می شوند. بسیاری از اوقات سگ در اثر این بیماری نمی میرد، اما آنقدر عواقب عصبی شدیدی دارد که نیاز به معدوم کردن دارد.
دیستمپر یک بیماری مشترک بین انسان و دام نیست، یعنی به افراد سرایت نمی کند. اما سرایت بین حیوانات بسیار آسان است، بنابراین سگ مبتلا به دیستمپر باید کاملاً از حیوانات دیگر جدا شود. اگرچه مردم نمی توانند ویروس را به انسان منتقل کنند، اما مردم می توانند به گسترش ویروس کمک کنند، به عنوان مثال، از طریق بزاق حیوان آلوده روی لباس هایشان. به عنوان مثال، شخصی از پناهگاهی بازدید کرد که در آن حیوان مبتلا به دیستمپر بود. این حیوان روی لباس فرد «آب می ریخت» یا عطسه می کرد. او به خانه می آید و یک توله سگ یا سگی دارد که سیستم ایمنی ضعیفی دارد (هیچ راهی برای تشخیص وجود ندارد). این سگ برای خوشامدگویی به مربی می آید و بس، با ویروسی که روی لباس است تماس پیدا می کند.
همچنین ببینید: سگم مرد حالا چی؟ نحوه برخورد با مرگ حیوان خانگیعلائم دیستمپر
پس از آلوده شدن حیوان ، یک دوره رخ می دهددوره کمون 3 تا 6 روز یا حداکثر 15 روز است که مدت زمانی طول می کشد تا ویروس در داخل ارگانیسم شروع به فعالیت کند و باعث شود سگ علائم را نشان دهد. پس از آن، حیوان تب می کند که می تواند به 41 درجه سانتیگراد با بی اشتهایی، بی تفاوتی (بی صدا بودن)، استفراغ و اسهال، ترشحات چشمی و بینی برسد. این علائم اولیه می‌تواند تا ۲ روز ادامه داشته باشد.
پس از آن، حیوان ممکن است رفتار عادی داشته باشد، انگار که درمان شده است، و این تصور را به وجود می‌آورد که می‌توانست تحت تأثیر یک بیماری موقت قرار گرفته باشد. این تصور نادرست که همه چیز به حالت عادی بازگشته است می تواند ماه ها باقی بماند.
پس از آن، علائم بیماری زا (خاص) دیستمپر ظاهر می شود و شدت این علائم به سیستم ایمنی هر حیوان بستگی دارد.
از جمله این علائم می توان به استفراغ و اسهال، دوباره ترشحات چشمی و بینی و علائم تغییر سیستم عصبی مانند عدم هماهنگی حرکتی (به نظر می رسد حیوان مست است)، تیک های عصبی، تشنج و فلج.
با توجه به وضعیت سیستم ایمنی حیوان به عنوان یک کل، این حیوان می تواند تنها از یک علامت بمیرد یا با بروز همه علائم، همه مراحل با پیش آگهی ناشناخته زنده بماند.
به طور کلی اولین علائم مرحله دوم (یکی بعد از ماهها در حالت طبیعی) تب، بی اشتهایی،استفراغ، اسهال و مشکل در تنفس (تنگی نفس). بعدها ورم ملتحمه با ترشح زیاد چشمی، ترشح شدید بینی و ذات الریه. پس از یک یا دو هفته، علائم عصبی وجود دارد. در مواجهه با این علائم، سگ می تواند پرخاشگر شود و در تشخیص صاحب خود مشکل داشته باشد، زیرا التهاب در مغز رخ می دهد. فلج ماهیچه های صورت نیز ممکن است رخ دهد و سگ نتواند آب بنوشد زیرا فلج اجازه نمی دهد دهانش را باز کند. صدمات مغزی و نخاعی ناشی از ویروس می‌تواند باعث فلج شدن قسمت خلفی حیوان شود، گویی که حیوان "ناتوان" است یا ناهماهنگی حرکتی داشته باشد. علائم با گذشت روزها، بسته به هر حیوانی، آهسته یا سریع بدتر می شوند، اما پس از اینکه ویروس به درستی در بدن نصب شد، پسرفت نمی کنند.
نحوه تشخیص دیستمپر
تشخیص صحیح دیستمپر سگ برای سگ بسیار مهم است تا بتواند بهبود یابد. شایع ترین علائم سگ های آلوده را ببینید. ما آنها را به ترتیب ظاهر شدن آنها بر اساس تکامل بیماری قرار می دهیم:
– سرفه
– عطسه
– تب
– از دست دادن اشتها
– بی تفاوتی (سگ نمی خواهد کاری انجام دهد)
– استفراغ
– اسهال
– ترشحات بینی
– ترشحات چشمی (التهاب ملتحمه)
– عدم هماهنگی حرکتی (به نظر می رسد سگ"مست")
- تیک های عصبی
- میوکلونوس (انقباضات غیرارادی عضلات)
- تشنج
- فلج
این علائم از سگی به سگ دیگر بسیار متفاوت است و تکامل نیز به هر فردی بستگی دارد. ما نمی توانیم علائم یا سرعت پیشرفت بیماری را پیش بینی کنیم. گاهی اوقات سگی که فقط 4 علامت اول را نشان می دهد در مرحله پیشرفته است. این بسیار متفاوت است.
یکی از بارزترین علائم عصبی دیستمپر، انقباض غیرارادی عضلات است. این یک علامت بسیار خاص دیستمپر است.
وقتی دیستمپر سیستم عصبی سگ ها (یعنی عملکرد مغز) را تحت تاثیر قرار می دهد، این وضعیت می تواند بسیار جدی در نظر گرفته شود. از آن لحظه به بعد، ممکن است عواقبی مانند مننژیت سگ، پاراپلژیک یا چهار پلژی (از دست دادن حرکت پنجه ها) وجود داشته باشد. همچنین می تواند به حالت کما برسد که معمولاً در مدت کوتاهی با مرگ همراه می شود. 0> – لرزش عمومی (مشکل در راه رفتن)
– فلج یک یا همه اندام ها
درمان دیستمپر
درمان در واقع مبارزه با بیماری های ناشی از ویروس است. کاری که دامپزشک می تواند پس از تایید از طریق آزمایشات آزمایشگاهی مبنی بر ابتلای حیوان به ویروس انجام دهد، درمان وقایع موازی ناشی از ویروس با دارو است. به عنوان مثالحیوان می تواند برای تب، اسهال، استفراغ، تشنج، ترشحات، نگهداری حیوان در محیطی تمیز با دمای مطبوع، رژیم غذایی صحیح و در نتیجه بهبود علائم، اما به خودی خود ویروس را از بین نبرد یا با آن مبارزه کند، دارو دریافت کند. پیش آگهی، دوباره، با هر حیوان متفاوت است. برای مثال، توله‌سگ‌ها پیش آگهی نامطلوبی برای بهبودی دارند و میزان مرگ و میر بالایی دارند، زیرا سیستم ایمنی آنها توسعه یافته است، اما به طور کامل قادر به مبارزه با همه علائم ناشی از ویروس نیست.
درمان خانگی <3
آب بامیه
با آب مخلوط شده در مخلوط کن یک آب بامیه درست کنید: 6 تا 8 بامیه با 600 میلی لیتر آب. خوب بزنش 2 یا 3 بار در روز به سگ بدهید.
Gatorade
شما همچنین می توانید به سگ خود Gatorade بدهید، گزارش های زیادی وجود دارد که نشان می دهد این دارو به درمان دیستمپر کمک می کند.
Gatorade را هر 45 دقیقه در طول روز، از جمله ساعات اولیه، پیشنهاد دهید. از سرنگ بدون سوزن استفاده کنید و از کنار دهان سگ تزریق کنید. اگر بالغ هستید، یک سرنگ. اگر توله سگ است، نصف سرنگ.
هشدار: این درمان را با مسئولیت خود انجام دهید. همیشه با دامپزشک خود مشورت کنید.
محصولات ضروری برای سگ خود
از کوپن BOASVINDAS استفاده کنید و از 10% تخفیف برای اولین خرید خود بهره مند شوید!
چگونه از آن جلوگیری کنیددیستمپر
همانطور که از نام آن پیداست، تنها راه مبارزه با دیستمپر، پیشگیری با عمل مهم و مسلم واکسیناسیون است.
واکسن ها در مقابل دیستمپر موجود در بازار می‌تواند از ویروس ضعیف‌شده، معروف به V8 و V10 تشکیل شده باشد که برای مدت طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین واکسن های نوترکیب مدرن تری نیز وجود دارند که برای ایمن سازی انسان و حیوانات ساخته شده اند.
در طرح واکسیناسیون، سگ ها را می توان از سن 6 هفتگی به تشخیص دامپزشک واکسینه کرد، به گونه ای که گویی حیوان تضعیف شده، اضافه وزن، با پارازیتوز توصیه می شود که می توان وضعیت فیزیکی آن را قبل از واکسیناسیون بازسازی کرد.
توله ها باید 3 دوز از این واکسن را در مرحله اول زندگی دریافت کنند. پس از آن، سگ ها باید سالانه یک دوز از واکسن را دریافت کنند. بنابراین، به طور خلاصه، 3 دوز وجود دارد، اولین دوز در 6 تا 8 هفته زندگی، پس از آن، یک بار در سال یک تقویت کننده ایجاد کنید. در مورد واکسن ها و برنامه واکسیناسیون اینجا را مشاهده کنید.
بنابراین، باید کاملاً روشن شود که دیستمپر ویروسی است که می تواند کشنده باشد، هیچ درمانی وجود ندارد و این به صاحبان آن بستگی دارد که واکسیناسیون را انجام دهند. حیوانات خانگی و سگ هایشان برای جلوگیری از ابتلای خود و دیگران به آن. سگ ها نمی توانند به زبان انسان صحبت کنند، بنابراین ما به عنوان شهروندانی مسئول می خواهیم که آن را بسازیمبخشی که شما به ما مدیون هستید، همکاری برای سلامتی دوستانمان و همچنین با سلامت عمومی کل جامعه.
به همین دلیل است که ما همیشه صحبت می کنیم، همیشه از کوچکترین علائم تغییر در رفتار سگ خود آگاه باشید. سگ خود را بشناسید و در صورت مشاهده هرگونه مشکل شناسایی کنید. فوراً آن را نزد دامپزشک ببرید.
دیستمپر را می توان درمان کرد
درمان مشکل است، همانطور که در بالا ذکر کردیم، فقط 15 درصد از سگ ها موفق به درمان دیستمپر می شوند. این بستگی زیادی به ارگانیسم سگ، نوع درمان داده شده، مرحله بیماری، رژیم غذایی سگ و عوامل دیگر دارد>عواقب .
چه مدت باید صبر کرد تا سگ دیگری پیدا کرد
همانطور که قبلا در این مقاله توضیح دادیم، ویروس حتی زمانی که سگ دیگر وجود ندارد در محیط باقی می ماند. در آب و هوای سرد و خشک، ویروس می تواند تا 3 ماه باقی بماند. در محیط های مرطوب و گرم، ویروس می تواند تا 1 ماه باقی بماند. برای حفظ امنیت، فقط بعد از 3 ماه و پس از ضد عفونی کردن کامل محیط، سگ دیگری را در خانه خود قرار دهید.
دیستمپر در گربه ها
بله، گربه ها نیز می توانند دیستمپر داشته باشند و این بیماری همچنین بسیار مسری است.
