فهرست مطالب
جرب دمودکتیک توسط کنه کوچکی به نام Demodex canis ایجاد می شود که برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار کوچک است. تقریباً همه سگ‌ها در چند روز اول زندگی، کنه‌های جرب را از مادرشان دریافت می‌کنند. این کنه ها زمانی که تعداد آنها کم باشد در فون پوستی طبیعی در نظر گرفته می شوند. آنها تنها زمانی بیماری ایجاد می کنند که یک سیستم ایمنی غیرطبیعی اجازه می دهد تا این اعداد از کنترل خارج شوند. این بیشتر در توله سگ ها یا در سگ های بالغ با ایمنی پایین رخ می دهد. بروز بالای جرب در رده های خونی خاص نشان می دهد که برخی از سگ های اصیل با استعداد ایمنی ذاتی متولد می شوند. یعنی جرب demodectic ژنتیکی است. به همین دلیل مهم است که قبل از خرید یک سگ نژاد، لانه را به خوبی ارزیابی و بررسی کنید.
همچنین ببینید: چگونه یک سگ بالغ را با سگ ها و افراد دیگر معاشرت کنیمجرب دمودکتیک به دو شکل عمومی و موضعی رخ می دهد. تشخیص با از بین بردن پوسته های پوستی متعدد و جستجوی کنه ها انجام می شود. جرب دمودکتیک معمولاً به راحتی یافت می شود.
جرب دمودکتیک موضعی
این بیماری در سگ های کمتر از 1 سال رخ می دهد. ظاهر پوست شبیه کرم حلقوی است. علامت اصلی ریزش مو در اطراف پلک ها، لب ها و گوشه های دهان و گاهی در تنه، پاها و پاها است. این روند به تکه های نامنظم ریزش مو با قطر حدود 2.5 سانتی متر پیشرفت می کند. در برخی موارد پوست قرمز می شود و پوسته پوسته و عفونت ایجاد می شود.
جالدرد موضعی معمولاً طی شش تا هشت هفته خود به خود برطرف می‌شود، اما ممکن است طی چند ماه کاهش یابد. اگر بیش از پنج نقطه وجود داشته باشد، بیماری ممکن است به شکل عمومی در حال پیشرفت باشد. این تقریباً در 10٪ موارد رخ می دهد.
درمان جرب دمودکتیک
دامپزشک باید یک درمان موضعی موضعی و حمام های درمانی ویژه را تجویز کند. این می تواند سیر بیماری را کاهش دهد. دارو باید با یک لایه خز استفاده شود تا ریزش به حداقل برسد. درمان می تواند ناحیه را برای دو تا سه هفته اول بدتر کند.
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه درمان گال موضعی از عمومی شدن بیماری جلوگیری می کند وجود ندارد. سگ باید بعد از چهار هفته مجددا معاینه شود.
جرب عمومی ددکتیک
سگ های مبتلا به بیماری ژنرالیزه دچار ریزش مو در سر، پاها و ساقه می شوند. . این تکه ها به هم می رسند و مناطق بزرگی از ریزش مو را تشکیل می دهند. فولیکول های مو به کنه های گرد و غبار و پوسته های پوستی متصل می شوند. پوست شکسته می شود و زخم ها، دلمه ها ایجاد می کند و بیماری ناتوان کننده تری ایجاد می کند. برخی موارد ادامه گال موضعی هستند. برخی دیگر به طور خود به خود در سگ های مسن ایجاد می شوند.
همچنین ببینید: چرا سگ ها مردم را می لیسند؟وقتی جرب عمومی در سگ های کمتر از 1 سال ایجاد می شود، احتمال بهبودی خود به خود توله سگ 30 تا 50 درصد است. معلوم نیست که آیادرمان دارویی این بهبودی را تسریع می‌کند.
در سگ‌های بالای 1 سال، درمان خودبه‌خود بعید است، اما چشم‌انداز بهبود با درمان پزشکی در دهه‌های اخیر به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. بیشتر سگ ها با درمان شدید به بهبودی می رسند. اکثر موارد باقی مانده را می توان در صورتی مدیریت کرد که صاحب آن مایل به صرف زمان و هزینه لازم باشد.
درمان جرب درمودکتیک عمومی
جرب دمودکتیک عمومی باید تحت نظارت دائمی دامپزشک درمان شود. . درمان شامل استفاده از شامپو و حمام برای از بین بردن پوسته های سطحی و از بین بردن کنه ها است. برای سهولت دسترسی به پوست، موهای نواحی آسیب دیده را بتراشید یا کوتاه کنید. در موارد جدی‌تر، دامپزشک داروهای خوراکی تجویز می‌کند یا به سگ تزریق می‌کند.
مراقبت‌های ویژه برای جرب دمودکتیک
هیچ راهی برای جلوگیری از بروز بیماری وجود ندارد، اما وجود دارد. راهی برای جلوگیری از گسترش بیشتر آن است. صاحبان سگ هایی که جرب دمودکتیک دارند باید اقدامات احتیاطی خاصی را رعایت کنند تا این بیماری دام های بیشتری را مبتلا نکند.
1. نرها و ماده‌های خنثی‌سازی شده مبتلا به این بیماری برای جلوگیری از به دنیا آوردن توله‌های مستعد ابتلا به جرب دمودکتیک توسط این سگ‌ها؛
2. از جفت گیری سگ های مبتلا به این بیماری خودداری کنید؛
3. سگ هایی که بعد از بزرگسالی دچار جرب دمودکتیک می شوند (عمدتا بعد از 5سال‌ها)، باید به‌منظور کشف بیماری‌های احتمالی دیگر در حیوان، آنها به‌طور کامل بررسی شوند.
نژادهایی که دارای بیماری جرب Demodectic بیشتر هستند
برخی از نژادها بیشتر از سایرین بیماری را نشان می‌دهند، احتمالاً به دلیل نتیجه ضربدرهای بدون مراقبت آنها عبارتند از: ژرمن شپرد، داچشوند، پینچر، بولداگ انگلیسی، بولداگ فرانسوی، یورکشایر، کوکر اسپانیل، باکسر، دالماس، بول تریر، پیت بول، شارپی، دوبرمن، کولی، سگ افغانی، پوینتر و پاگ.
