Botulizm u psów

O zatrucie jadem kiełbasianym Jest to forma zatrucia pokarmowego, wywoływana przez toksynę wytwarzaną przez bakterię Clostidrium botulinum. Jest to choroba neuropatyczna, poważna, a jej typy C i D są tymi, które częściej atakują psy i koty. Ponieważ jest to rzadka choroba u zwierząt domowych, diagnoza jest zwykle trudna do potwierdzenia i nie wiadomo z całą pewnością, w jakim stopniu choroba dotyka psy, ponieważ wielu przypadków nie można udowodnić.zgłoszone i rozliczone.

Jak pies może zarazić się zatruciem jadem kiełbasianym

Przez spożycie:

- zepsuta żywność/śmieci, w tym odpady z gospodarstw domowych

- zwłoki martwych zwierząt

- zanieczyszczone kości

- surowe mięso

- żywność w puszkach

- kałuże wody w kontakcie ze śmieciami

- tamy na nieruchomościach wiejskich

Objawy zatrucia jadem kiełbasianym

Połknięta toksyna jest wchłaniana w żołądku i jelitach i rozprowadzana do krwiobiegu. Toksyna ta ma specyficzne działanie na obwodowy układ nerwowy i zapobiega przekazywaniu impulsów z zakończeń nerwowych do mięśni.

Pies wykazuje porażenie wiotkie (nogi stają się miękkie). Kończyny zaczynają paraliżować od tylnych do przednich, może to również wpływać na układ oddechowy i sercowy. Następuje utrata napięcia mięśniowego i odruchów rdzeniowych, ale ogon nadal się porusza.

Objawy pojawiają się w ciągu 1 do 2 dni od spożycia toksyny, a stan szybko postępuje do pozycji odleżynowej (leżącej).

Głównymi powikłaniami związanymi z zatruciem jadem kiełbasianym są niewydolność oddechowa i niewydolność serca, które mogą prowadzić do śmierci.

Diagnostyka zatrucia jadem kiełbasianym

Zwykle opiera się na zmianach klinicznych i historii spożycia żywności podejrzanej o zanieczyszczenie: śmieci, kości znalezione na ulicy itp.

W większości przypadków identyfikacja choroby jest utrudniona, ponieważ do jej potwierdzenia wymagany jest test neutralizacji na myszach, który nie zawsze jest dostępny. Toksyna nie pojawia się bezpośrednio w badaniach moczu, kału lub krwi.

Botulizm może być mylony z:

- Wścieklizna: ale to, ogólnie rzecz biorąc, wiąże się ze zmianą stanu psychicznego psa. Link do strony o wściekliźnie.

- Ostre zapalenie wielonerwowe: zwyrodnieniowa choroba nerwów, w której występuje ostry stan zapalny nerwów i zwykle dotyka wszystkich 4 kończyn jednocześnie, a pies ma inny szczek, bardziej chrapliwy niż zwykle.

- CHOROBA KLESZCZOWA: również wywoływana przez neurotoksynę produkowaną przez kleszcze Ixodes i Dermacentor. W tym przypadku kleszcz zwykle zaraża psa. Przeczytaj tutaj wszystko o chorobach kleszczowych: Erlichioza i Babeszjoza.

- GRAVE MYASTENIA: choroba powodująca osłabienie mięśni i nadmierne zmęczenie.

Jak leczyć zatrucie jadem kiełbasianym

U ciężko chorych zwierząt konieczna może być hospitalizacja z tlenoterapią i wspomaganą wentylacją przez kilka dni. W innych przypadkach leczenie opiera się na środkach wspomagających:

- Trzymaj zwierzę na czystej, wyściełanej powierzchni;

- Obracaj psa na przeciwną stronę co 4h/6h;

- Monitoruj gorączkę - zobacz, jak to zrobić tutaj (link do strony z gorączką);

- Utrzymuj skórę suchą i czystą (wolną od moczu i kału). Maść hydrofobową można nakładać na obszary, w których pies najbardziej się brudzi;

- Karmienie i podawanie wody za pomocą strzykawek. Wskazane jest podawanie pokarmu w płynie. Link do sposobu podawania leków w płynie;

- Masuj kończyny i wykonuj ruchy łapami przez 15 minut, 3 do 4 razy dziennie;

- Pomoc w próbach stania i utrzymywania ciężaru ciała, 3 do 4 razy dziennie;

- Po podaniu jedzenia i wody, zabierz psa do jego zwykłego miejsca i zostaw go tam na jakiś czas, aby mógł się załatwić.

Istnieje specyficzna antytoksyna, która może być podawana, ale jest ona skuteczna tylko wtedy, gdy toksyna nadal nie przenika do zakończeń nerwowych. Oznacza to, że jeśli pies zaczął paraliżować tylne łapy i został zidentyfikowany jako zatrucie jadem kiełbasianym, możliwe jest zastosowanie antytoksyny zapobiegającej wpływowi choroby na inne regiony, takie jak przednie łapy, szyja, układ oddechowy i sercowy.

Stosowanie antybiotyków nie ma żadnego wpływu, ponieważ to nie bakterie powodują chorobę, ale toksyna, która jest wstępnie uformowana.

Odzyskiwanie

Rokowanie jest korzystne, zakończenia nerwowe muszą się zregenerować, a proces ten zachodzi powoli. Wiele psów całkowicie powraca do zdrowia w okresie od 2 do 4 tygodni od wystąpienia objawów.

Jak zapobiegać zatruciu jadem kiełbasianym

Należy uważać na spacery w miejscach, w których znajdują się śmieci, kałuże wody, w gospodarstwach rolnych i tam, gdzie znajduje się żywność w stanie rozkładu. Nadal nie ma szczepionki dla psów przeciwko zatruciu jadem kiełbasianym.

Prawdziwa historia

Shih Tzu, 6 miesięcy, mieszkający w mieszkaniu, z aktualnymi szczepieniami i odrobaczony, zaczął wykazywać trudności z wchodzeniem po schodach, wchodzeniem na sofę, skakaniem, z brakiem koordynacji w tylnych łapach.

Po 24 godzinach od wizyty u weterynarza pies nie wykazywał żadnej poprawy. W ponownym kontakcie z lekarzem podtrzymał on leczenie. Pies miał biegunkę i zbadano kał, który nie wykazywał żadnych zmian. W ciągu 2 dni tylne łapy uległy paraliżowi, a w ciągu 4 dni przednie łapy i głowa również stały się wiotkie.

Pies został hospitalizowany, wykonano badanie krwi, które było w porządku, zastosowano leki w celu sprawdzenia reakcji psa, w przypadku miastenii, ale nie zareagował. Poprzez wykluczenie stwierdzono, że pies miał zatrucie jadem kiełbasianym i rozpoczęto działania wspomagające.

Nie wiadomo, gdzie pies miał kontakt z toksyną, podejrzewa się, że na spacerach, ponieważ pies mieszka w centralnej części miasta, z częstotliwością rozrzucane są śmieci na ulicach, co mogło być formą skażenia. Lub nadal miał dostęp do karmy w puszkach dla psów, gdzie mogło dojść do rozwoju toksyny.

Około 3 dni po zdiagnozowaniu zatrucia jadem kiełbasianym i bez konieczności hospitalizacji pies zaczął ponownie podnosić głowę. Zawsze towarzyszył mu ktoś, leżał w przytulnym miejscu, otrzymywał płynne jedzenie i wodę, był zabierany do łazienki, a ponieważ jest shih tzu, był pielęgnowany, aby ułatwić czyszczenie.

W ciągu 2 tygodni pies odzyskał już trochę tonu przednich łap i przy pewnej pomocy mógł usiąść i zjeść coś stałego, ale nie miał na to ochoty, więc nadal jadł płynne jedzenie wraz z innym jedzeniem: owocami (które uwielbia).

W ciągu 3 tygodni szczeniak stał prosto, ale nie stabilnie, nie potrzebował pomocy i był już w stanie karmić i pić wodę bez potrzeby pomocy.

Po 4 tygodniach mógł się poruszać, ale aby chodzić, poruszał tylnymi nogami w tym samym czasie (jak skaczący królik).

W ciągu 5 tygodni pies w pełni wyzdrowiał i nie miał żadnych następstw. Dziś ma 1 rok, jest bardzo zdrowy i wesoły.

Bibliografia

Alves, Kahena. zatrucie jadem kiełbasianym u psów: choroba złącza nerwowo-mięśniowego. UFRGS, 2013.

Chrisman i wsp. Neurologia małych zwierząt, Roca, 2005.

Tortora et al. Microbiology. Artmed, 2003.