فهرست مطالب
لنفوم در سگ ها سرطان شایع لنفوسیت ها است. بین 15 تا 20 درصد تومورهای بدخیم در سگ ها لنفوم هستند. لنفوم می تواند در غدد لنفاوی، طحال، کبد و سایر اندام ها رخ دهد. این سرطان می تواند تهاجمی باشد و در صورت عدم درمان، می تواند منجر به مرگ و میر بالا شود. درمان شیمی درمانی بسیار موفقیت آمیز بوده و طول عمر سگ را ماه ها و گاهی حتی سال ها افزایش داده است.
کدام سگ ها بیشتر در معرض خطر ابتلا به لنفوم هستند؟
لنفوم در درجه اول سگ های میانسال و مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. صرف نظر از جنسیت سگ، استعداد یکسان است. به نظر می رسد گلدن رتریور، بوکسر، بولماستیف، باست، سنت برنارد، اسکاتلندی تریر، ایردال و بولداگ از جمله سگ هایی هستند که بیشتر در معرض خطر ابتلا به لنفوم هستند. تنها 10 تا 20 درصد از سگ ها در صورت تشخیص بیماری از نظر بالینی بیمار می شوند، بیشتر آنها به دلیل برجستگی ها یا توده های تازه شناسایی شده نزد دامپزشک برده می شوند.
چرا سگ ها به لنفوم مبتلا می شوند؟
اگرچه نحوه تشکیل لنفوم را درک می کنیم، اما هنوز دلیل آن را نمی دانیم. به نظر می رسد در گربه ها ارتباط قوی بین برخی از اشکال لنفوم و عفونت ویروس لوسمی گربه (FELV) وجود دارد، با این حال، در سگ ها هیچ ارتباط آشکاری وجود ندارد. در عین حال، برخی از نویسندگان یک همبستگی ژنتیکی احتمالی را پیشنهاد کرده‌اند، اما باید مطالعات بیشتری انجام شود تاعوامل خطر دقیق دخیل در لنفوم سگ را تعیین کنید. به نظر می رسد سگ هایی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
علائم لنفوم چیست؟
علائم لنفوم در سگها به محل تومور(ها) مربوط می شود. تومورهایی که در لنفوسیت ها ایجاد می شوند و اغلب بدون علائم دیگر برجستگی ایجاد می کنند. هنگامی که لنفوم در روده رخ می دهد، شایع ترین علائم آن استفراغ، اسهال، کاهش وزن و بی اشتهایی است. سگ اغلب دچار تنگی نفس می شود و صداهای خفه شده قلب شنیده می شود. روی پوست می‌تواند به روش‌های مختلف، از جمله ندول‌های منفرد یا چندگانه روی پوست یا در دهان ظاهر شود. این نواحی می توانند خارش یا قرمز شوند و حتی زخم ایجاد کنند. لنفوم همچنین می تواند در قلب، چشم و سیستم عصبی مرکزی ایجاد شود.
لنفوم چگونه تشخیص داده می شود؟
لنفوم در سگ ها با ترکیبی از آزمایش های تشخیصی تشخیص داده می شود. برای تایید تشخیص و محل لنفوم از آزمایش خون، نمونه برداری با سوزن ظریف در محل تومور، بیوپسی، اشعه ایکس و سونوگرافی استفاده می شود. آزمایشات دقیقی که باید انجام شود به محل تومور بستگی دارد. شمارش کامل خون، مشخصات بیوشیمیایی، آزمایش ادرار نیز توصیه می شود. در صورت عدم درگیری استخوان، لنفوم معمولاً دردی ایجاد نمی کند. در 15 درصد از سگ هابا لنفوم، سطح کلسیم در خون افزایش می یابد.
سازمان بهداشت جهانی یک سیستم مرحله بندی برای لنفوم در سگ ها ایجاد کرده است . مرحله برای تعیین درمان و پیش آگهی استفاده می شود. مراحل بیماری به شرح زیر است:
مرحله I: ظهور یک گره لنفاوی منفرد
مرحله II: ظهور چندین غدد لنفاوی در یک ناحیه منفرد
فاز III: ظهور غدد لنفاوی متعدد در چندین ناحیه
فاز IV: ظهور گره ها در کبد و/ یا طحال (ممکن است درگیری غدد لنفاوی داشته باشد یا نداشته باشد)
مرحله V: ظهور در مغز استخوان یا خون و/یا اندام هایی غیر از کبد، طحال و غدد لنفاوی.
سگها در صورت عدم نشان دادن علائم بیماری به عنوان "پیش مرحله A" و اگر علائم از قبل قابل مشاهده باشند به عنوان "پیش مرحله A" طبقه‌بندی می‌شوند.
همچنین ببینید: توله سگ زیاد گاز می گیرددرمان لنفوم در سگها چیست؟
درمان لنفوم در سگها شامل شیمی درمانی است. لنفوم یک بیماری سیستمیک در نظر گرفته می شود که عمل جراحی و پرتودرمانی را غیرعملی و بی اثر می کند. طیف گسترده ای از پروتکل ها و داروهای شیمی درمانی وجود دارد که در حال حاضر برای درمان لنفوم استفاده می شود. درمان معمولاً شامل ترکیبی از داروهای خوراکی و تزریقی است که به صورت هفتگی تجویز می شود. برخی از داروهای مورد استفاده عبارتند ازسیکلوفسفامید، وین کریستین، دوکسوروبیسین و پردنیزون. پروتکل درمان دقیق بسته به دامپزشک متفاوت خواهد بود. در حالی که اکثر دامپزشکان می‌توانند پروتکل‌های درمانی را اجرا کنند، صاحبان سگ مبتلا به لنفوم ممکن است در ابتدا بخواهند با انکولوژیست دامپزشکی برای هرگونه توصیه درمانی جدید مشورت کنند.
همچنین ببینید: همه چیز در مورد نژاد پاگچشمانداز بلندمدت چیست؟ سگ مبتلا به لنفوم (پیش آگهی)؟
بعضی از صاحبان سگ هایی را که به لنفوم مبتلا می شوند، درمان نمی کنند. امید به زندگی این سگ های درمان نشده مبتلا به لنفوم ژنرالیزه ( مرحله III، IV یا V ) به طور متوسط 4 تا 6 هفته است. درمان خوراکی پردنیزون ممکن است تورم و ناراحتی را کاهش دهد، اما به احتمال زیاد طول عمر شما را افزایش نمی دهد. همچنین باید توجه داشت که درمان با پردنیزون خوراکی قبل از شیمی درمانی توصیه نمی شود و ممکن است اثربخشی شیمی درمانی را کاهش دهد.
در سگ هایی که تحت یکی از انواع شیمی درمانی توصیه شده قرار می گیرند، امید به زندگی ممکن است کاهش یابد و تا یک سال افزایش یابد. و گاهی اوقات بیشتر با این حال، حتی سگ هایی که شیمی درمانی کافی دریافت می کنند معمولاً بیشتر از یک سال عمر نمی کنند . اگر سگی شیمی درمانی را تحمل کند (بیشتر سگ ها تحمل می کنند) کیفیت زندگی او می تواند در طول دوره درمان بسیار خوب باشد. درمان لنفوم در سگ ها می باشدیکی از موفق‌ترین درمان‌های سرطان محسوب می‌شود و اغلب می‌توان آن را در دامپزشک محلی بدون نیاز به طی مسافت طولانی تا کالج‌های دامپزشکی یا کلینیک‌های تخصصی انجام داد. از آنجایی که یک سال می تواند نزدیک به 10 درصد از طول عمر یک سگ باشد، نرخ بهبودی و افزایش امید به زندگی با درمان لنفوم اغلب ارزش آن را دارد.
