Inhoudsopgave
" Moet ik mijn hond opofferen? " - Dit is een vraag die helaas veel mensen vroeg of laat stellen. Het lijden van het dier zien is erg pijnlijk en veel dierenartsen adviseren uiteindelijk euthanasie. Als je erover denkt om je hond op te offeren, neem het jezelf dan niet kwalijk. Lees ons artikel over hoe om te gaan met de dood van een huisdier.
Maar pas op, sommige dierenartsen adviseren euthanasie voor dingen die volledig vermijdbaar zijn, bijvoorbeeld verlamming van de achterste ledematen. Het is niet omdat een hond verlamd is geraakt dat hij geen normaal leven in een rolstoel kan leiden. Veel honden doen dat wel! Euthanasie is voor extreme gevallen.
Zo kun je omgaan met de dood van je puppy:
Als euthanasie verboden is voor mensen, waarom is het dan wel toegestaan voor dieren? Is het eerlijk om het leven van een wezen te nemen? Dit is een zeer controversiële kwestie en velen hebben tegenstrijdige meningen, maar het is alleen mogelijk om te weten wat wij zouden doen als we oog in oog zouden staan met het nemen van deze beslissing. Het is niet aan ons om te oordelen over iemands beslissing.
De beslissing tot euthanasie (het opofferen van de hond) mag niet worden genomen vanwege medische kosten of gebrek aan tijd om voor het dier te zorgen. De beslissing moet samen met de dierenarts worden genomen, die medische criteria zal volgen, meestal voor onomkeerbare gevallen waarbij het onmogelijk is voor het dier om te herstellen.
Gevallen waarin euthanasie wordt overwogen:
Zie ook: De hoeveelheid water die een puppy per dag moet drinken- de puppy beweegt geen pootjes meer
- het dier zeer ernstige verwondingen heeft en herstel bijna onmogelijk is
Zie ook: Puppy heeft ademhalingsmoeilijkheden: wat te doen- het dier is gestopt met het vervullen van zijn fysiologische behoeften, zichzelf voeden en water drinken
- ernstig stadium kanker
De Federale Raad voor Diergeneeskunde (CFMV) heeft een gids opgesteld met goede praktijken voor de euthanasie van dieren, die rekening houdt met het feit dat dieren in staat zijn om pijnprikkels en lijden te voelen, te interpreteren en erop te reageren. Deze gids dient als leidraad voor dierenartsen en dierenverzorgers bij het nemen van beslissingen over euthanasie en de gebruikte methoden.
Volgens de gids is euthanasie geïndiceerd wanneer:
1 - Het welzijn van het dier is onomkeerbaar aangetast, zonder mogelijkheid tot controle met pijnstillers of kalmerende middelen;
2 - De toestand van het dier is een bedreiging voor de volksgezondheid (als het bijvoorbeeld hondsdolheid heeft)
3 - Het zieke dier brengt andere dieren of het milieu in gevaar
4 - Het dier is voorwerp van onderwijs of onderzoek
5 - Het dier vertegenwoordigt onverenigbare kosten met de productieve activiteit waarvoor het bestemd is (dieren voor menselijke consumptie, bijvoorbeeld) of met de financiële middelen van de eigenaar (dit is het geval bij beschermende entiteiten of dierenklinieken).
Als eenmaal tot euthanasie is besloten, zal de dierenarts methoden gebruiken die de angst, vrees en pijn van het dier zo veel mogelijk verminderen. De methode moet ook een onmiddellijk bewustzijnsverlies opwekken, gevolgd door de dood. Het moet ook veilig genoeg zijn om ervoor te zorgen dat het dier de procedure niet overleeft, wat nog meer pijn en lijden zou veroorzaken.
Methoden om honden en katten te offeren
De methoden die door de Federale Raad voor Diergeneeskunde aanvaardbaar worden geacht, kunnen chemisch of fysisch zijn, afhankelijk van de kenmerken van elke diersoort. Voor honden en katten is de meest gebruikte methode - en aanbevolen door de Raad - de injectie van medicijnen die snel en veilig bewusteloosheid en de dood tot gevolg hebben .
Onthoud: Sommige mensen geloven dat het het beste is om het lijden van het dier te beëindigen. Anderen geloven dat het leven zijn gang moet gaan en dat het dier op natuurlijke wijze moet sterven.
Wat je beslissing ook is, houd altijd in gedachten dat je het beste hebt gedaan wat je kunt om je hond of kat een waardig en gelukkig leven te geven.
Bekijk deze video om over het onderwerp na te denken:
