ভয় খোৱা কুকুৰ: কি কৰিব লাগে

আমা আৰু কুকুৰকে ধৰি যিকোনো প্ৰাণীৰ বাবে ভয় স্বাভাৱিক। ভয়ৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰ্তনশীল চৰিত্ৰ আছে। বন্যপ্ৰাণীত কুকুৰ পোৱালি হিচাপে পহুবোৰে নিজৰ জাক আৰু ক’ৰ বাসস্থানৰ বাহিৰে আন সকলো বস্তুকে ভয় কৰিবলৈ শিকে। হ’ব, বাকী সকলোবোৰ সম্ভাৱ্য শিকাৰু। কুকুৰৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা, সামাজিকৰণৰ খিৰিকীখন বন্ধ কৰাৰ পিছত (জীৱনৰ প্ৰায় ১০০ দিন) কুকুৰ পোৱালিটোৱে নিজৰ নজনা প্ৰায় সকলো বস্তুকে ভয় কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে, কিয়নো ই তেওঁৰ জীৱনৰ বাবে বিপদৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব পাৰে।

আমি ইতিমধ্যে চাইটটোত কিছুমান ভয়ৰ কথা কৈছে, লেখাবোৰ চাওক:

– আতচবাজীৰ ভয়

– বজ্ৰপাতৰ ভয়

– অচিনাকি মানুহৰ ভয়

কুকুৰ পোৱালিক অত্যধিক ভয়ৰ পৰা কেনেকৈ ৰক্ষা কৰিব পাৰি?

যদিও ভয় এটা স্বাভাৱিক আৱেগ আৰু কিছু পৰিমাণে সুস্থ, যিহেতু ই আমাক সকলোকে জীয়াই ৰাখে, এই আৱেগৰ অতিৰিক্তভাৱে কুকুৰৰ সৃষ্টি হ'ব পাৰে অধিক আৰু... মানুহৰ বাবে নিৰ্মিত আৰু মানুহৰ মংগলৰ বাবে সৃষ্টি কৰা নিয়মৰ সৈতে মানৱ সমাজত জীয়াই থাকিবলৈ অধিক অসুবিধা।

এই ধৰণৰ সমস্যাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ আমি সদায় কুকুৰ পোৱালিটোক ক্ৰমান্বয়ে ভয়ৰ সৃষ্টি কৰিব পৰা পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হ'ব লাগিব ভৱিষ্যতে ( ৱাশ্বিং মেচিন, ড্ৰাইয়াৰ, ভেকুৱাম ক্লিনাৰ, মটৰ চাইকেল, স্কেটবৰ্ড, বাইক...)। এই সংস্পৰ্শ সদায় সম্ভৱপৰ কম শব্দ বা সম্ভৱপৰ দীঘলীয়া দূৰত্বৰ পৰা আৰম্ভ কৰিব লাগে আৰু সদায় বহুত ট্ৰিট আৰু মৰম ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে যাতে কুকুৰ পোৱালিটোৱে সেই পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়া-কলাপ ভাল পাবলৈ শিকে। আৰু অলপ অলপকৈ, কুকুৰৰ সময়ত, তুমিকুকুৰে ভয় কৰে বুলি কেনেকৈ চিনাক্ত কৰিব পাৰি?

আপুনি আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন অনুভৱ কৰা উদ্দীপকৰ সন্মুখত আপোনাৰ কুকুৰৰ শৰীৰৰ সংকেতৰ ওপৰত চকু ৰাখক। এনে আচৰণ যেনে: ভৰিৰ মাজত ঠেং বা স্বাভাৱিকতকৈ তলত; কাণ পিছলৈ; মুখখন বন্ধ কৰি ৰখা আৰু প্ৰায়ে সামান্য “হাঁহি” (মুখখন অৰ্ধবন্ধ); মূৰটো স্বাভাৱিকতকৈ কম। অতি হাঁহি থকা কুকুৰৰ ক্ষেত্ৰত; কঁপনিৰ সৈতে; প্ৰস্ৰাৱ কৰাই হওক বা মলত্যাগ কৰাই হওক, এইবোৰ অতি উচ্চ মাত্ৰাৰ মানসিক চাপত ভয় খোৱা কুকুৰৰ লক্ষণ।

কুকুৰে আক্ৰমণাত্মকতাৰ সৈতে জড়িত আচৰণ দেখুওৱাটো সাধাৰণ কথা: ঘেউ ঘেউ কৰা, গুৰুগুৰু কৰা, পিঠিৰ চুলিত চুলি কটা আদি . বহু টিউটৰে ভুল পঢ়া কৰে যে তেওঁলোকৰ এটা সাহসী কুকুৰ আছে, যেতিয়া, সাধাৰণতে, তেওঁ কেৱল ভয় খোৱাৰ বাবেই প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰে।

ইতিমধ্যে ভয় খোৱা কুকুৰ এটাৰ বাবে ৩টা পদক্ষেপ

<৫>প্ৰথম পদক্ষেপ:<৬> আপোনাৰ কুকুৰটোক আদৰণি জনোৱা। আপোনাৰ কুকুৰটোৱে আপোনাক বিশ্বাস কৰে, আশা কৰে যে আপুনি প্ৰতিকূল পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হ’লেও আপোনাৰ কোলাত সমৰ্থন বিচাৰি পাব। আৰু সেইটোৱেই হৈছে, মৌলিকভাৱে, পৰিয়ালৰ কাম: আদৰি লোৱা, সমৰ্থন কৰা, সমৰ্থন কৰা.... গুফবল নহব, আপোনাৰ কুকুৰৰ আস্থাক বিশ্বাসঘাতকতা নকৰিব। যদি তেওঁ ভয় কৰে তেন্তে আকোৱালি লওক। তাৰো প্ৰিয় বন্ধু হওক।

দ্বিতীয় পদক্ষেপ: তেওঁক সমৰ্থন কৰাৰ পিছত ভয়ৰ কাৰণ কি সেইটো চিনাক্ত কৰক। ভয়ৰ সৃষ্টি কৰা উদ্দীপক, এই উদ্দীপকৰ তীব্ৰতা কিমান, কুকুৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়া কি আৰু...এই বিক্ৰিয়াৰ তীব্ৰতা কিমান। লগতে লিখা প্ৰসংগটোও লিখা।

উদাহৰণ: ৰাস্তাত কুকুৰটোৱে তেওঁৰ অতি ওচৰৰ পৰা পাৰ হৈ যোৱা মটৰ চাইকেলৰ শব্দ শুনিবলৈ পায়। কুকুৰটোৱে হাঁহি হাঁহি লিছডাল টানি আছিল আৰু শাৰীৰিকভাৱে ভয়ৰ চিন দেখুৱাইছিল।

লিখক:

উদ্দীপক: মটৰ চাইকেলৰ শব্দ

তীব্ৰতা উদ্দীপকৰ: অতি উচ্চ

কুকুৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়া: ভৰিৰ মাজত ঠেং, লিছত টানি আৰু অতি হাঁহি থকা

বিক্ৰিয়াৰ তীব্ৰতা: উচ্চ

প্ৰসংগ: মটৰ চাইকেলৰ শব্দ, কুকুৰৰ কাষত, ৰাস্তাত

তৃতীয় পদক্ষেপ: আপোনাৰ... এলেকা . তেওঁ শাস্তিমূলক পদ্ধতি বা চক কলাৰ (ইউনিফাইড-গাইড) ব্যৱহাৰ নকৰা প্ৰশিক্ষক হোৱাটো অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ তেতিয়াহে ভয়ৰ সমস্যাটো সমাধান হ’ব।