नेगुइनो आणि त्याचा डिस्टेंपरविरुद्धचा लढा: तो जिंकला!

डिस्टेंपर हा एक आजार आहे जो अनेक कुत्र्यांच्या मालकांना घाबरवतो. प्रथम, कारण ते प्राणघातक असू शकते. दुसरे म्हणजे, डिस्टेंपर अनेकदा पंजाचा अर्धांगवायू आणि न्यूरोलॉजिकल समस्या यासारखे अपरिवर्तनीय परिणाम सोडते.

टानियाने आम्हाला नेगुइनोची कथा ईमेलद्वारे पाठवली, ज्याला ४ महिन्यांपूर्वी डिस्टेंपर झाला होता. रोगाची खरी घटना आणि आनंदी अंत असलेली कथा सांगणे, डिस्टेंपरविरुद्ध लढणाऱ्यांना आशा देणे हा येथे उद्देश आहे.

चला टॅनियाच्या कथेकडे जाऊया:

“नेगुइनो मी आणि माझ्या पतीने सप्टेंबर 2014 मध्ये 3 महिने जगण्यासाठी दत्तक घेतले होते.

त्याच्या व्यतिरिक्त, आम्ही लकी देखील घेतला, जो देणगीसाठी तयार होता, आम्ही दोघांनाही घेतले कारण आम्हाला हवे होते. एक दुसऱ्याचा साथीदार होण्यासाठी. आणि तसे होते. आम्ही नेहमी त्यांच्या आरोग्याची काळजी घेतो, लस आणि जंतनाशकांबाबत अद्ययावत राहतो. नेगुइनो हा नेहमीच खूप हुशार कुत्रा होता, तो इतर कुत्र्याच्या मागे धावत असे आणि भुंकत असे (जरी तो लहान होता), तो घराच्या वर चढत असे, आमच्या लहान मुलाला धरण्यासाठी काहीही नव्हते.

मार्च 2015 मध्ये आम्हाला समजले की, एके दिवशी, नेगुइनो थोडासा क्रेस्टफॉलन जागे झाला, तो आत्मा न ठेवता आणि त्याला खाण्यासाठी खूप आवडते असे लहान हाड देखील नाकारले; त्या दिवसानंतर त्याने वजन कमी करण्यास सुरुवात केली, अगदी सामान्यपणे अन्न खाणे देखील. त्याची भूक शमवण्यासाठी आम्ही त्याला दिवसातून एकदा आयर्न व्हिटॅमिन द्यायला सुरुवात केली, पण बारीक होणे चालूच होते. एका शनिवारी मी त्यांना आंघोळ करायला गेलो, आणि नेगुइनो किती आहे हे पाहून मला भीती वाटलीदुबळा सोमवारी दुपारी, आम्ही त्याला पशुवैद्याकडे नेले, जिथे त्याला कळले की त्याला टिक रोग आहे, व्हिटॅमिन चालू ठेवण्याचे आदेश दिले आणि आम्हाला प्रतिजैविक दिले आणि सांगितले की सर्व लसी प्रभावी होण्यासाठी आम्हाला प्रार्थना करावी लागेल, कारण त्याची प्रतिकारशक्ती कमी असल्याने डिस्टेंपर होण्याचा धोका होता. आम्ही या आजाराबद्दल आधीच वाचले होते, आणि आम्हाला माहित होते की तो विनाशकारी आहे.

नेगुइनोला डिस्टेंपर होण्यापूर्वी

बुधवारी, कामावरून आल्यानंतर, आमच्या लक्षात आले की नेगुइनो वेगळा होता, आमच्याकडे आला नाही, आणि शक्य होईल तेव्हा तो अंगणाच्या मागच्या बाजूला पळत गेला; असे दिसते की त्याने आम्हाला त्याचे पालक म्हणून ओळखले नाही. या क्षणी आमचे अंतःकरण निराश झाले. डिस्टेंपरच्या लक्षणांपैकी हे एक लक्षण आहे हे आम्हाला माहित असल्याने, ज्यामुळे कुत्र्याच्या मेंदूला सूज येते, ज्यामुळे ही न ओळखता येणारी प्रतिक्रिया होते.

गुरुवारी सकाळी, मी पाहिले की जेव्हा मी उठलो तेव्हा नेगुइनोचे पाय थरथरले, तेव्हा चालताना, तो नशेत असल्यासारखे दिसत होते, त्याचे पाय नीट धरत नव्हते. कामावर आल्यावर, मी ताबडतोब पशुवैद्यकांना कॉल केला आणि मी जे सांगितले त्यावरून त्याने निदानाची पुष्टी केली. त्या दिवसापासून, त्याने 5 दिवसांच्या अंतराने सिनोग्लोब्युलिन सीरम घेणे सुरू केले. लहान मुलाने भुंकणे बंद केले.

लहान मुलाने चालणे बंद केले.

दुर्दैवाने हा रोग कुत्र्याच्या मज्जासंस्थेवर हल्ला करतो, प्रत्येक प्राण्याची प्रतिक्रिया वेगळी असू शकते: स्रावडोळ्यात आणि नाकात, चालण्यात अडचण, आकुंचन, एकटे खाणे, पाणी पिणे, मतिभ्रम, ओटीपोटात दुखणे, यासह इतर काही आणि मृत्यूलाही कारणीभूत ठरणे.

त्या दिवसापासून या विरोधात घराघरात लढा सुरू झाला. आजार…. आम्ही त्याचा आहार बदलला. त्याने चिकन किंवा गोमांस किंवा यकृतासह भाज्यांचे सूप (बीटरूट, गाजर, ब्रोकोली किंवा कोबी) बनवले आणि ते ब्लेंडरमध्ये मिसळले, सिरिंजमध्ये पाणी भरले, जीभ फिरली, रस (बीटरूट, गाजर, केळी, सफरचंद) बनवला. रोग प्रतिकारशक्ती वाढवा, माझ्या सामर्थ्याने सर्वकाही मी दोनदा विचार न करता केले. मी किती वेळा हताशपणे ओरडलो, देवाला विचारले की जर तो रोग त्याच्यापेक्षा अधिक मजबूत असेल, तर तो देव त्याला घेईल, आणि त्याला आणि आपल्याला त्रास होऊ देणार नाही; कारण इच्छामरण मी कधीच करणार नाही. या काळात तो अजूनही चालत होता, परंतु तो खूप पडला; आणि रात्रीच्या वेळी त्याला भ्रम झाला आणि तो रात्रभर अंगणात फिरत होता, म्हणून तो दररोज रात्री झोपण्यासाठी गार्डनलला घेऊन जाऊ लागला.

05/05 पर्यंत, नेगुइनो घराच्या हॉलवेमध्ये पडला आणि त्याला काही मिळाले नाही पुन्हा वर. लढा आणि काळजी वाढली... या काळात, गार्डनल व्यतिरिक्त, मी Aderogil, Hemolitan आणि Citoneurin (तुमच्या कुत्र्याला पशुवैद्याच्या प्रिस्क्रिप्शनशिवाय औषध देऊ नका) घेत होतो, हे सर्व दिवसभर एकमेकांमध्ये मिसळले होते.

हे पाहून किती दुखावले. त्याचा व्यवसाय करायचा आहे म्हणून हताश, पण तो जागा सोडू शकला नाही... आणि त्याला कुठे करावे लागलेतो होता. रोगाच्या या टप्प्यावर नेगुइनोचे वजन 7 किलो होते, उठण्याचा प्रयत्न करताना त्याचे हात दुखत होते, आणि त्याची मान वाकडी झाली होती, त्याने व्यावहारिकदृष्ट्या त्याची दृष्टी आणि प्रतिक्षेप गमावले होते, त्याला नीट ऐकू येत नव्हते.

15/06 रोजी पशुवैद्यकाने सांगितले की रोग स्थिर झाला आहे आणि आम्हाला सिक्वेलावर उपचार करावे लागतील, त्यामुळे आम्ही अॅक्युपंक्चर सुरू करू शकू. आम्ही 06/19 रोजी सुरुवात केली, जेथे सत्राव्यतिरिक्त, एक्यूपंक्चर पशुवैद्यकाने सॅंडपेपर आणि बॉलने पंजे घासण्याचे व्यायाम दिले, त्यामुळे स्मृती उत्तेजित होते; सुरुवातीला आम्हाला असे वाटले नाही की काही फरक पडेल, परंतु सुधारणा थोडीशी दिसून आली.

अ‍ॅक्युपंक्चरनंतर नेगुइनोची पहिली सुधारणा.

नेगुइनोने त्याचे स्थान हलवल्याचे पाहून मला धक्का बसला. पाय, जेव्हा माशी उतरली. तिथं आमचा उत्साह वाढला. अॅक्युपंक्चरच्या तिसऱ्या आठवड्यात, पशुवैद्यकाने आम्हाला पायांना योग्य स्थितीत राहण्यासाठी प्रोत्साहन देण्यासाठी एक बॉल दिला, कारण ते मऊ होते कारण त्यांच्या स्नायूंना व्यायाम न केल्यामुळे शोष झाला होता. त्यामुळे ते होते. प्रत्येक थोडा वेळ आम्ही ब्रश करतो किंवा चेंडूवर व्यायाम करतो. त्याचे छोटे पाय घट्ट होऊ लागेपर्यंत, चालण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी आम्ही त्याला धरायला सुरुवात केली, पण त्याचे पाय वर आले, पण आम्ही निराश झालो नाही… 5 व्या अॅक्युपंक्चर सत्रानंतर तो आधीच खाली बसला होता आणि त्याचे वजन 8,600 किलो होते; या काळात, सूपमध्ये, मी त्यात फीड मिसळले आणि ते खायला घालताना धान्य जोडले. प्रत्येक आठवड्यात तुमचे वजनतो बरा झाला.

4 अॅक्युपंक्चर सत्रांनंतर तो उठू शकला.

अॅक्युपंक्चर संपल्यानंतर.

आज, नेगुइनो एकटाच फिरतो. अजूनही पडतो… तसेच थोडे; तो अजूनही भुंकला नाही, तो धावण्याचा प्रयत्न करतो, त्याची दृष्टी आणि प्रतिक्षेप जवळजवळ पूर्णपणे बरे झाले आहेत, तो चांगले ऐकतो, तो उडी मारतो... तो त्याचा व्यवसाय दुसर्‍या ठिकाणी करतो, तो एकटाच खातो... आम्ही अजूनही अन्न देतो अन्नासोबत सूप आणि त्याला एकट्याने घ्यायचे म्हणून भांड्यात पाणी घालणे, आणि दररोज आपण सुधारणा पाहतो. जरी तो अद्याप पूर्णपणे बरा झाला नसला आणि तो पूर्वीच्या मार्गावर परतला असला तरीही, आम्हाला माहित आहे की आम्ही या आजारावर मात केली आहे.

छोटा काळा माणूस शेवटी पुन्हा चालत आहे.

पुन्हा वाढलेले वजन असलेला लहान मुलगा .

जो कोणी यातून जात असेल त्याने हार मानू नका; कारण ते कधीच आमचा हार मानणार नाहीत.”

तुम्हाला तानियाशी बोलायचे असल्यास, तिला ईमेल पाठवा: [email protected]