โรคอารมณ์ร้ายเป็นโรคที่ทำให้เจ้าของสุนัขหลายคนหวาดกลัว ประการแรกเพราะอาจถึงแก่ชีวิตได้ ประการที่สอง อารมณ์ร้ายมักจะทิ้งผลที่ตามมาซึ่งแก้ไขไม่ได้ เช่น อัมพาตของอุ้งเท้าและปัญหาทางระบบประสาท
Tâniaส่งเรื่องราวของ Neguinho ให้เราทางอีเมลซึ่งเป็นโรคนี้เมื่อ 4 เดือนก่อน วัตถุประสงค์คือเพื่อรายงานกรณีจริงของโรคและเรื่องราวที่จบลงอย่างมีความสุข เพื่อให้ความหวังแก่ผู้ที่ต่อสู้กับ Distemper
ไปที่เรื่องราวของTânia:
“Neguinho ฉันและสามีรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมในเดือนกันยายน 2014 โดยมีชีวิตอีก 3 เดือน
นอกจากเขาแล้ว เรายังรับลัคกี้ซึ่งพร้อมรับบริจาคด้วย เรารับทั้งคู่เพราะเราต้องการ คนหนึ่งที่จะเป็นเพื่อนของอีกฝ่ายหนึ่ง และมันก็เป็นเช่นนั้น เราใส่ใจสุขภาพของพวกเขาอยู่เสมอ คอยติดตามวัคซีนและถ่ายพยาธิอยู่เสมอ Neguinho เป็นสุนัขที่ฉลาดเสมอ เขาจะวิ่งและเห่าตลอดเวลาหลังจากสุนัขตัวอื่น (แม้ว่าเขาจะตัวเล็กกว่าก็ตาม) เขาจะปีนขึ้นไปบนบ้าน ไม่มีอะไรจะจับเด็กน้อยของเรา
ในเดือนมีนาคม 2015 เราตระหนักว่าวันหนึ่ง Neguinho ตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียเล็กน้อย ไร้วิญญาณ และปฏิเสธแม้แต่กระดูกชิ้นเล็กๆ ที่เขารักมากที่จะเขมือบ หลังจากวันนั้นเขาก็เริ่มลดน้ำหนักโดยที่ยังกินอาหารได้ตามปกติ เราเริ่มให้วิตามินธาตุเหล็กแก่เขาวันละครั้งเพื่อให้เขาเจริญอาหาร แต่ความผอมก็ยังดำเนินต่อไป วันเสาร์วันหนึ่งผมไปอาบน้ำให้พวกเขา และผมกลัวเมื่อเห็นว่าเนกูอินโญ่ตัวเท่าไหร่เอียง. ในบ่ายวันจันทร์ เราพาเขาไปหาสัตว์แพทย์ ซึ่งเขาพบว่ามันเป็นโรคเห็บ จึงสั่งให้วิตามินกินต่อ และให้ยาปฏิชีวนะแก่เรา และบอกว่าเราต้องสวดมนต์ เพื่อให้วัคซีนทั้งหมดมีผล เพราะว่า เนื่องจากเขามีภูมิต้านทานต่ำจึงมีความเสี่ยงที่จะติดโรคร้ายได้ เราได้อ่านเกี่ยวกับโรคนี้แล้ว และเรารู้ว่ามันทำลายล้าง
Neguinho ก่อนติดเชื้อ Distemper
ในวันพุธ หลังจากกลับมาจากที่ทำงาน เราสังเกตเห็นว่า Neguinho แตกต่างออกไป , ไม่มาหาเรา เมื่อทำได้ มันก็วิ่งไปที่หลังบ้าน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้จักเราในฐานะผู้พิทักษ์ของเขา เวลานี้ใจของเราสิ้นหวัง เนื่องจากเรารู้ว่านี่เป็นหนึ่งในอาการของอารมณ์ร้าย ซึ่งทำให้สมองของสุนัขอักเสบ ทำให้เกิดปฏิกิริยาที่ไม่รับรู้นี้
ในเช้าวันพฤหัสบดี ฉันเห็นว่าเมื่อฉันลุกขึ้น ขาของ Neguinho สั่น เมื่อ เดินดูเหมือนเมา ขาจับไม่ถูก เมื่อมาถึงที่ทำงาน ฉันโทรหาสัตวแพทย์ทันที และจากสิ่งที่ฉันพูด เขาก็ยืนยันการวินิจฉัย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เขาเริ่มใช้ Cinoglobulin Serum โดยเว้นช่วง 5 วัน เด็กน้อยหยุดเห่า
เด็กน้อยหยุดเดิน
น่าเสียดายที่โรคนี้โจมตีระบบประสาทของสุนัข ปฏิกิริยาในสัตว์แต่ละชนิดอาจแตกต่างกัน: การหลั่งเข้าตาและจมูก เดินลำบาก ชัก กินคนเดียว ดื่มน้ำ ประสาทหลอน เกร็งในช่องท้อง และอื่น ๆ และถึงขั้นเสียชีวิต
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ก็มีการต่อสู้ที่บ้านเพื่อต่อต้านสิ่งนี้ การเจ็บป่วย…. เราเปลี่ยนอาหารของเขา เขาทำซุปผัก (บีทรูท แครอท บรอกโคลี หรือกะหล่ำปลี) กับเนื้อไก่หรือเนื้อวัว หรือตับ แล้วปั่นในเครื่องปั่น เติมน้ำลงในหลอดฉีดยา ขณะที่ลิ้นของเขาม้วน ทำน้ำผลไม้ (บีทรูท แครอท กล้วย แอปเปิ้ล) เพิ่มภูมิคุ้มกัน ทุกสิ่งที่อยู่ในอำนาจของฉัน ฉันทำโดยไม่ต้องคิดซ้ำสอง กี่ครั้งแล้วที่ฉันร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ทูลขอพระเจ้าว่า ถ้าโรคนั้นรุนแรงกว่าเขา พระเจ้าจะรับเขาไว้ ไม่ปล่อยให้เขาและเราต้องทนทุกข์ทรมาน เพราะนาเซียเซียฉันจะไม่ทำ ช่วงนี้ยังเดินได้อยู่แต่ล้มบ่อย และในตอนกลางคืนเขามีอาการประสาทหลอนโดยที่เขาเดินไปรอบๆ สนามทั้งคืน ดังนั้นเขาจึงเริ่มพา Gardenal เข้านอนทุกคืน
จนถึงวันที่ 25/05/25 Neguinho ล้มลงในโถงทางเดินของบ้านและไม่ได้รับ ขึ้นอีกครั้ง การต่อสู้และการดูแลเพิ่มขึ้น... ในช่วงนี้ นอกจาก Gardenal แล้ว ฉันยังทาน Aderogil, Hemolitan และ Citoneurin (อย่าให้ยาสุนัขของคุณโดยไม่มีใบสั่งของสัตวแพทย์) สลับกันไปตลอดทั้งวัน
เห็นแล้วเจ็บใจ หมดหวัง อยากทำธุระ แต่ออกจากที่นั้นไม่ได้...สุดท้ายต้องไปทำที่ไหนเขาเคยเป็น Neguinho มีน้ำหนัก 7 กิโลกรัมในระยะนี้ของโรค แขนของเขาเจ็บปวดจากการพยายามลุกขึ้นอย่างมาก และคอของเขาเริ่มคดงอ เขาแทบสูญเสียการมองเห็นและการตอบสนอง เขาได้ยินไม่ถนัด
ในวันที่ 15/06 สัตวแพทย์แจ้งว่าโรคนี้คงที่แล้วและเราจะต้องรักษาผลที่ตามมา ดังนั้นเราจึงสามารถเริ่มทำการฝังเข็มได้ เราเริ่มในวันที่ 6/19 ซึ่งนอกเหนือจากเซสชันแล้ว สัตวแพทย์ผู้ฝังเข็มยังฝึกแปรงอุ้งเท้าด้วยกระดาษทรายและลูกบอล ซึ่งช่วยกระตุ้นความจำ ตอนแรกเราไม่คิดว่ามันจะสร้างความแตกต่าง แต่การปรับปรุงปรากฏขึ้นเล็กน้อย
อาการดีขึ้นครั้งแรกของ Neguinho หลังจากการฝังเข็ม
ฉันรู้สึกตกใจเมื่อเห็นว่า Neguinho ขยับตัวของเขา เท้าเมื่อแมลงวันร่อนลง ที่นั่นวิญญาณของเราเพิ่มขึ้น ในสัปดาห์ที่ 3 ของการฝังเข็ม สัตวแพทย์ได้เตรียมลูกบอลมาให้เราเพื่อพยุงเท้าให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง เนื่องจากมันนิ่มเพราะกล้ามเนื้อลีบเพราะไม่ได้ออกกำลังกาย ดังนั้นมันจึงเป็น ทุกครั้งที่เรามีเรากำลังแปรงฟันหรือออกกำลังกายกับลูกบอล จนกระทั่งเท้าเล็กๆ ของเขาเริ่มมั่นคงขึ้น เราก็เริ่มจับเขาให้พยายามเดิน แต่เท้าของเขากลับโก่งขึ้น แต่เราก็ไม่ย่อท้อ… หลังจากฝังเข็มครั้งที่ 5 เขาก็นั่งลงได้แล้ว น้ำหนักของเขาอยู่ที่ 8,600 กก. ในช่วงเวลานี้ฉันผสมอาหารกับมันในซุปและเพิ่มธัญพืชเมื่อป้อน น้ำหนักของคุณในแต่ละสัปดาห์เขาดีขึ้น
เขาลุกขึ้นนั่งได้หลังจากฝังเข็มไป 4 ครั้ง
หลังจากฝังเข็มเสร็จ
วันนี้ เนกินโญ่เดินคนเดียว ยังคงตก… ดีน้อย; เขายังไม่เห่าอีก พยายามวิ่ง การมองเห็นและปฏิกิริยาตอบสนองของเขาเกือบจะหายดีแล้ว เขาได้ยินดี เขากระโดด... เขาไปทำธุระที่อื่น เขากินข้าวคนเดียว... ซุปใส่อาหารและใส่ชามใส่น้ำให้เขากินคนเดียว และทุกๆ วันเราก็เห็นพัฒนาการ แม้ว่าเขาจะยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่และกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่เรารู้ว่าเราเอาชนะโรคนี้ได้
ในที่สุดหนูน้อยผิวดำก็เดินได้อีกครั้ง
หนูน้อยน้ำหนักขึ้นแล้ว
ใครที่กำลังเจอสิ่งนี้ อย่ายอมแพ้; เพราะพวกเขาจะไม่มีวันยอมแพ้เรา”
หากคุณต้องการคุยกับ Tânia ให้ส่งอีเมลหาเธอ: [email protected]
