วิธีการลงโทษสุนัข: ถูกต้องหรือไม่ที่จะปล่อยให้สุนัขลงดิน?

เมื่อฝึกสุนัข มีหลายวิธีในการกำหนดขอบเขตและทำให้ชัดเจนว่าพฤติกรรมใดที่ไม่เป็นที่ยอมรับ แต่ควรหลีกเลี่ยงการลงโทษบางอย่างเช่นการขังเขาไว้ตามลำพัง ต่อไป เราปรับตำแหน่งนี้และเสนอทางเลือกอื่นที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัยกว่าจากมุมมองทางจิตวิทยา

เรายังพูดคุยเกี่ยวกับการตีสุนัขและวิธีการหลีกเลี่ยงความจำเป็นในการใช้ความก้าวร้าวทางกายภาพในการลงโทษ แม้ว่ามันจะไม่ "เจ็บ" แต่ก็ยังมีความก้าวร้าวอยู่

แต่ทุกคนก็ถามว่า โอเค แล้วฉันจะทำอย่างไรถ้าตีหรือลงโทษเขาไม่ได้ นั่นคือเหตุผลที่เรามาที่นี่! ไม่ต้องกังวล คุณจะสามารถสอนสุนัขของคุณได้อย่างสมบูรณ์แบบโดยไม่ต้องใช้วิธีเหล่านี้

วิธีลงโทษหรือต่อสู้กับสุนัขของคุณเมื่อเขาทำผิด

อย่าเชื่อมโยงความโดดเดี่ยวกับ การลงโทษ

สุนัขเป็นสัตว์ที่ชอบเข้าสังคมมาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ชอบอยู่คนเดียว ถึงตอนนั้นก็ดีแล้ว ถ้าพวกเขาชอบ การให้สายดินก็ไม่ถือเป็นการลงโทษด้วยซ้ำ ปัญหาคือน้องหมาชอบดุและทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียวก็จะยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปอีก เราแนะนำให้ทำตรงกันข้ามเสมอ: การเชื่อมโยงการอยู่คนเดียวกับสิ่งที่ดี ด้วยวิธีนี้สุนัขจะเห็นการหายไปของเราอย่างสงบมากขึ้นและจะทำให้เขาทรมานน้อยลงซึ่งจะส่งผลให้มีโอกาสน้อยลงที่เขาจะวิตกกังวลหรือแยกจากกันการบังคับ เช่น การเลียอุ้งเท้าไม่หยุด ตัวอย่างเช่น ก่อนที่จะปล่อยให้สุนัขของคุณอยู่คนเดียว ให้ขนมกับเขาและออกจากห้องไป ดูเทคนิคในการปล่อยสุนัขไว้ที่บ้านตามลำพังที่นี่

ลงโทษหรือให้รางวัล?

ลองจินตนาการถึงฉาก: ผู้สอนสนทนาอย่างตื่นเต้นกับผู้มาเยี่ยม และสุนัขเห่าเพื่อเรียกร้องความสนใจ เมื่อตัดสินใจที่จะลงโทษสุนัข ครูสอนพิเศษจะไปหาเขา จับเขาหรือออกคำสั่ง และพาเขาไปที่สถานที่ลงโทษ ศูนย์กลางของความสนใจอยู่ครู่หนึ่งคือสุนัข ผลที่ได้คือหลังจากทำในสิ่งที่ไม่ควร สุนัขก็จะรู้สึกได้รับผลตอบแทน การลงโทษที่จะเกิดขึ้นในภายหลังจะไร้ผล เมื่อสุนัขสามารถหลบหนีได้ก่อนที่จะถูกลงโทษ บางครั้งถึงกับเล่นแท็ก สุนัขจะได้รับความสนใจมากขึ้นและรู้สึกได้รับการตอบแทนมากขึ้นสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้อง เห็นได้ชัดว่าสุนัขสนุกกับการเฝ้าดูเจ้าของพยายามจับเขา ถ้ามันเป็นไปได้ที่จะลงโทษสุนัขโดยไม่ต้องพาไปสถานที่ลงโทษอย่างน่าอัศจรรย์ การลงโทษจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ถึงกระนั้นก็ตาม การด่าว่าด้วยการอยู่คนเดียวก็จะยังคงมีอยู่ คุณให้รางวัลสุนัขทุกครั้งที่คุณให้ความสนใจ แม้ว่าความสนใจนั้นจะดุก็ตาม!

ดูนักบำบัดสุนัข Bruno Leite อธิบายเกี่ยวกับการดุว่า:

โดยการทำ ข้อผิดพลาดที่คุณเรียนรู้

เพื่อให้ความรู้แก่สุนัขในการอยู่ร่วมกับมนุษย์ไม่มีอะไรดีไปกว่าการติดต่อกันเป็นเวลานานระหว่างทั้งสอง การให้รางวัลและการตำหนิซ้ำๆ ขึ้นอยู่กับว่าสุนัขแสดงพฤติกรรมที่ถูกต้องหรือไม่เหมาะสม เพื่อชี้แจงขอบเขตและลดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เนื่องจากความสำคัญของการทำซ้ำจึงใช้เทคนิคการชักจูงสุนัขให้ทำผิดเพื่อให้สามารถดุเขาได้บ่อยขึ้น เช่น เวลาฝึกไม่ให้ข้ามถนน เราพยายามกระตุ้นให้เขาไปทางอื่นด้วยการขว้างลูกบอลหรือโชว์แมวให้เขาดู การดุในสถานการณ์ที่หลากหลายที่สุดช่วยให้สุนัขเข้าใจว่าอะไรไม่ควรทำและรู้วิธีที่จะอดกลั้น หากสุนัขกระโดดขึ้นและเห่าใส่ผู้มาเยือน วิธีที่ดีที่สุดคือดุเขาทันทีที่เขากระโดดและเห่า ทุกครั้งที่เขาเห่าหรือกระโดดอีกครั้ง เขาจะถูกดุอีกครั้ง หากไม่ได้ผล เราจะแก้ไขให้ ด้วยเหตุนี้พฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องจึงชัดเจนสำหรับสุนัขและเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ โอกาสสำคัญทั้งหมดในการให้ความรู้จะสูญเปล่าเมื่อ “ผู้เรียน” ถูกแยกออกไปที่อื่น

การลงโทษแทน

แทนที่จะมุ่งไปที่การลงโทษเฉพาะความผิดพลาดของสุนัข ฉันเน้นเสมอว่าเราควรพยายาม เพื่อสอนพฤติกรรมที่เหมาะสมและให้รางวัลแก่พวกเขา ตัวอย่างเช่น หากสุนัขกระโดดเพื่อเรียกร้องความสนใจ แทนที่จะทำโทษ คุณควรสอนให้เขานั่งเพื่อให้ได้รับความรัก การลงโทษเมื่อจำเป็นและมีประโยชน์ที่จะให้เพื่อให้น้องหมามีชีวิตที่สุขสบายขึ้นและได้ใกล้ชิดกับคนที่เค้าชอบมากขึ้นโดยที่ไม่ต้องทิ้งสัตว์ไว้ลำพังและไม่ปลอดภัย ประการแรก การตำหนิต้องเกิดขึ้นทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะเดียวกันพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องก็เกิดขึ้น ยิ่งถ้าเป็นช่วงเริ่มต้นของพฤติกรรม เช่น เมื่อสุนัขเริ่มอ้าปากเห่า เสี้ยววินาทีสร้างความแตกต่าง! การดุที่บ่งบอกได้มากที่สุดคือสิ่งที่ทำให้สุนัขตกใจหรือไม่สบายโดยไม่ทำร้ายหรือบอบช้ำ วิธีการดุและวิธีการใช้ที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญและมีประสิทธิภาพแตกต่างกันไปตามสุนัข ดังนั้น ในกรณีที่มีข้อสงสัย สิ่งสำคัญคือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ฝึกสอนหรือผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรม

ชมนักการศึกษา Gustavo Campelo พูดถึงความสำคัญของการให้รางวัลแก่พฤติกรรมบางอย่าง: